کودکان از سن سه سالگی علاقه به موسیقی را از خود نشان می دهند و این فرصت مناسبی برای والدین است که از طریق گذاشتن آهنگهای کودکانه برای آنان و تماس مستقیم کودک با ساز و نواختن ساز برای آنان موسیقی را به کودک خود بشناسانند .
کودکان از سن سه یا چهار سالگی می توانند با یادگیری ارف ( شیوه آموزش موسیقی به کودکان از طریق سازهای بلز و فلوت ریکوردر ) آموزش موسیقی را شروع کنند ، بعد از گذراندن این دوره بهترین ساز برای آنان پیانو یا کیبورد میباشد زیرا هم برای فیزیک کودک مناسب بوده و هم نیازی نیست که کودک برای تولید صدای مناسب از ساز ، متحمل سختی و گذشتن زمان زیادی شود چه بسا این مسئله موجب دلسردی و دلزدگی کودک از موسیقی می شود . کودکان از سنین پنج یا شش سالگی در زمینه خلق موسیقی بسیار خلاق و علاقمند میباشند بطوری که بارها در کلاسهای آموزشی خود ، شاهد آن بوده ام که کودک با چه شوق و اشتیاقی اثری هر چند کوچک و ساده را خلق کرده در کلاس می نوازد و نظر من در مورد آن قطعه را جویا میشود . " ولفگانگ آمادئوس موتزارت " موسیقیدان بزرگ جهان در سن چهار سالگی اولین قطعه موسیقی خود را ساخت و به سازهای ویلن و پیانو تسلط کامل داشت و در سن هشت سالگی اولین سمفونی خود را ساخت. ( کتاب زندگی موتزارت )
افرادی که بطور منظم به نوازندگی می پردازند پس از مدتی شکل و قدرت مغز خود را تغییر می دهند بطوری که باعث بهبود مهارتها و تواناییهای ادراکی آنها می شود .تحقیقات نشان داده است که نواختن موسیقی در کودکان و بزرگسالان می تواند تا هفت درجه ضریب هوشی آنان را افزایش دهد .
مغز موسیقی‌دانان از لحاظ ساختار و عملکرد با افرادی که با موسیقی آشنایی ندارند تفاوتهای زیادی دارد. نواختن موسیقی سبب میشود قسمتهای خاصی از مغز که وظیفه پردازش و نواختن یک آهنگ خاص را دارند تقویت شوند. این قسمتها همچنین وظایف دیگری مانند تواناییهای حرکتی ، مهارتهای شنیداری و ذخیره‌سازی اطلاعات را دارند و زمانی که فردی شروع به آموختن نواختن یک ساز می‌کند این قسمتها به طور قابل توجهی رشد کرده و عملکرد آنها طی دوران آموزش روز به روز بهتر میشود.
علیرضا معتمدی پور ( مدرس موسیقی )
